http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=05.07.2008,id=12004400

ΝΤΕΚΛΑΝ ΓΚΑΝΛΕΪ Ο ΙΡΛΑΝΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ «ΛΙΜΠΕΡΤΑΣ», Ο... «ΚΥΡΙΟΣ ΟΧΙ», ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΡΟΥΕΙ ΤΑ ΠΕΡΙ «ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ»

«Να φύγει από την Ε.Ε. η μη εκλεγμένη ελίτ των Βρυξελλών»

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΖΗΛΑΚΗ

Είναι ο μυστηριώδης «κύριος "όχι"», χαρακτηρισμό που απεκόμισε από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εφημερίδες, ως ο κύριος υπεύθυνος για την κινητοποίηση του μέσου Ιρλανδού στην καταψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας, εμφανιζόμενος πρόσφατα στην πολιτική σκηνή και εξελισσόμενος ταχύτατα ως η πιο «καθαρή» φωνή αντίθεσης στην ευρωσυνθήκη.

Ο Ντέκλαν Γκάνλεϊ ανακοινώνει το σχέδιό του για κάθοδο της οργάνωσής του «Λίμπερτας» στην Ελλάδα, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής εκστρατείας για τις ευρωεκλογές του 2009 (φωτ.: Ass. Press)

Επιτυχημένος επιχειρηματίας ων, με πλούτο που απέκτησε κυρίως μέσω δράσεων στην ανατολική Ευρώπη και συμβολαίων παροχής τηλεπικοινωνιακών συστημάτων με την αμερικανική εθνοφρουρά, προκάλεσε πλήθος -δικαιολογημένων και μη- ερωτημάτων και κατηγοριών. Ο Ντέκλαν Γκάνλεϊ, πρόεδρος της οργάνωσης «Λίμπερτας», μίλησε στην «Ε» τηλεφωνικά από το Δουβλίνο με χαρακτηριστικό πάθος, στεντόρεια φωνή και ευφυείς ελιγμούς, δικαιολογώντας την «πειστική» εντύπωση που απεκόμισαν οι Ιρλανδοί πολίτες από αυτόν. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, διαψεύδει τις φήμες για «αμερικανικό δάκτυλο», μιλώντας για μια «ισχυρή Ευρώπη», δηλώνει αντίθετος με «φαινόμενα μπερλουσκονισμού» και απαντάει σε Ευρωπαίους πολιτικούς που κατέκριναν το ιρλανδικό «όχι», λέγοντας ότι «πρέπει να κάνουν ένα διάλειμμα από την πολιτική ως μη εκλεγμένοι και σε αντίθεση με το πολίτευμα», πιστεύοντας ότι το πρόσφατο δημοψήφισμα αποτελεί την έναρξη μιας «ευρωπαϊκής αναγέννησης». Και, παράλληλα, ανακοινώνει το σχέδιό του για κάθοδο της οργάνωσής του στην Ελλάδα, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής εκστρατείας για τις ευρωεκλογές του 2009.

Κ. Γκάνλεϊ, υπάρχουν επίμονες φήμες για την επιθυμία των ΗΠΑ να υπονομεύσουν τη Συνθήκη της Λισαβόνας και πολλοί επικριτές σάς θεωρούν αμερικανικό δάκτυλο...

«Είναι βλακείες. Προήλθε από έναν ασήμαντο πολιτικό που είναι λίγο παράφρων και εφηύρε αυτήν την τρελή θεωρία συνωμοσίας. Και μια στρατευμένη στην υπερψήφιση της συνθήκης εφημερίδα τις δημοσίευσε. Βγήκαμε και διεξαγάγαμε μια φιλοευρωπαϊκή εκστρατεία που κατέδειξε το γιατί αυτή είναι μια κακή συνθήκη για την Ιρλανδία και την Ευρώπη, λόγω δημοκρατικού ελλείματος. Δεν είχαν επιχειρήματα για να αντιπαραθέσουν στις θέσεις μας. Οπότε τι να έκαναν; Επιτέθηκαν στον αρχηγό του αντίπαλου στρατοπέδου. Εμείς το αγνοήσαμε. Δεν απαντήσαμε και συνεχίσαμε να μεταδίδουμε το μήνυμά μας. Διότι ήθελαν να αποσπάσουντην προσοχή μας. Και τώρα, κάποιοι Ευρωπαίοι πολιτικοί συνεχίζουν την αναπαραγωγή των φημών, διότι γνωρίζουν ότι ερχόμαστε και ότι μπορούμε να αλλάξουμε δυναμικά τη φύση των ευρωεκλογών του 2009, καθιστώντας τις το δημοψήφισμα που αρνήθηκαν οι κυβερνήσεις στους πολίτες τους για τη συνθήκη. Και η «Λίμπερτας» μπορεί να προωθήσει αυτό το επιχείρημα πανευρωπαϊκά. Αυτήν την εβδομάδα, λανσάρουμε την πανευρωπαϊκή εκστρατεία χρηματοδότησης της καμπάνιας για τις ευρωεκλογές. Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη, αλλά σχεδιάζουμε να έλθουμε και στην Ελλάδα. Διότι, παρ' ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι ευρωπαϊστές, η μόνη επιλογή που έχουν είναι να δώσουν την εξουσία τους χωρίς να ερωτηθούν από τα κατεστημένα κόμματα που συμφωνούν με ό,τι πουν οι Βρυξέλλες ή να ψηφίσουν κάποιον αντιευρωπαϊστή. Οπότε, πού βλέπουν το μεγάλο κέντρο που ορίζει το τι θέλουν οι πολίτες οι οποίοι επιθυμούν μια Ε.Ε. ισχυρή και ευημερούσα, αλλά τη θέλουν επίσης και δημοκρατική; Πιστεύουμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ευρωπαίων το θέλει αυτό. Αλλά πρέπει να δώσουμε σε αυτούς τους πολίτες τη δυνατότητα να πουν "όχι" στο σύνταγμα -διότι περί αυτού πρόκειται- της Λισαβόνας».

Συνεργασία με εθνοφρουρά των ΗΠΑ

Λέγεται επίσης ότι, παρ' ότι αντιτίθεστε στην ανάμιξη της Ιρλανδίας με μια πιθανή δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού, μια εταιρεία σας συνεργάζεται με τον αμερικανικό στρατό.

«Πιστεύουμε ότι, εάν είσαι μέλος μια οικογένειας που απειλείται, δεν μπορείς να πεις ότι είσαι ουδέτερος. Εχεις χρέος. Οπότε, πιστεύω ότι η αρχή της ουδετερότητας είναι ανήθικη. Κάποιες ομάδες που επίσης αντετίθεντο στη συνθήκη, επιχειρηματολογούσαν υπέρ της ουδετερότητας. Αλλά, προσωπικά, κάθε φορά που ερωτήθηκα, απάντησα ότι δεν μας εκφράζει. Η εταιρεία για την οποίθα ρωτάτε, έχει συμβόλαιο με την αμερικανική εθνοφρουρά, παρέχοντας συστήματα επικοινωνίας. Ελαβα μετάλλιο από την πολιτεία της Λουιζιάνας των ΗΠΑ για την παροχή αυτών των συστημάτων μετά τον τυφώνα Κατρίνα, όπου και χρησιμοποιήθηκαν και έσωσαν ζωές. Τα παρέχουμε επίσης στην αστυνομία και στις υπηρεσίες εκτάκτων αναγκών σε 17 ακόμη πολιτείες. Δεν είπαν ψέματα λοιπόν για αυτό, αλλά διαστρέβλωσαν την πραγματικότητα».

Πολλά έχουν ειπωθεί επίσης για το αρνητικό φαινόμενο πολυεκατομμυριούχων να αναμιγνύονται άμεσα, όπως ο Μπερλουσκόνι, ή έμμεσα, όπως εσείς, με την πολιτική.

«Είτε είσαι εκατομμυριούχος είτε όχι, η ψήφος σου μετράει το ίδιο με έναν άστεγο. Ετσι θα πρέπει να είναι. Εάν αναμιγνυόμουν στην πολιτική, θα αποσυνδεόμουν από οποιοδήποτε επιχειρηματικό συμφέρον. Δεν είμαι καθόλου υπέρ του φαινομένου Μπερλουσκόνι. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν ειδικά συμφέροντα στην πολιτική αυτό είναι το πρόβλημα με τις Βρυξέλλες. Ως πολίτης, κατά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, θα πρέπει να συγκεντρώσεις ένα εκατομμύριο υπογραφές, για να διαβαστεί απλώς το αίτημά σου, την ώρα που εάν πλήρωνες τέσσερα εκατομμύρια ευρώ σε λομπίστες στις Βρυξέλλες, θα προωθούσες το ζήτημά σου αμέσως».

Βλέπετε να επαναλαμβάνεται ό,τι και με τη Συνθήκη της Νίκαιας, την οποία οι Ιρλανδοί υπερψήφισαν τη δεύτερη φορά που κλήθηκαν σε δημοψήφισμα; Ποιες είναι οι διαφορές και οι ομοιότητες μεταξύ των δύο καταστάσεων;

«Εάν υπάρξουν αλλαγές στη συνθήκη, σαφώς, αν και, από ό,τι είδα τις τελευταίες εβδομάδες, είναι απίθανο. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Νίκαιας ήταν πολύ χαμηλή, εν αντιθέσει με το σημερινό δημοψήφισμα. Είχαμε τη μεγαλύτερη συμμετοχή πολιτών σε αυτό το δημοψήφισμα στην ιστορία της Ιρλανδίας -κάτι σοκαριστικό για το αντίπαλο στρατόπεδο».

«Πιστεύω ότι οι ιστορικοί θα λένε ότι η ιρλανδική άρνηση ήταν ένα σημείο καμπής όπου η Ευρώπη δόθηκε πίσω στους 500 εκατομμύρια πολίτες της από την ολιγαρχία των Βρυξελλών...» (φωτ.: Ass. Press)

Ο Ζοσέ Μπαρόζο δήλωσε ότι είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση για τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Πιστεύετε ότι αυτό είναι μη αναστρέψιμο ή ότι πράγματι είναι η αρχή μιας διαπραγμάτευσης; 

«Δεν με ενδιαφέρει τι λέει, διότι δεν αντιπροσωπεύει κανέναν. Ο Μπαρόζο δεν έχει τη δυνατότητα του βέτο. Η Ιρλανδία την έχει. Και την εξάσκησε. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας. Είναι νεκρή. Και η αλαζονεία ειδικά αυτού του ανθρώπου -ο οποίος δεν έχει ψηφιστεί από κανέναν-, που λέει ότι η συνθήκη ζει, είναι συγκλονιστική. Ποιος είναι αυτός ο κύριος που μιλάει για τους Ευρωπαίους; Πρέπει να επανασχεδιαστεί το σύνταγμα της Ευρώπης. Να γραφτεί με απλό, κατανοητό τρόπο σε 25 σελίδες, ώστε όλοι να καταλάβουν τι λέει, και να δοθεί σε όλους η δυνατότητα να ψηφίσουν υπέρ ή κατά αυτού. Ο Μπαρόζο, βέβαια, διαπραγματεύεται ήδη. Οι Βρυξέλλες πίστευαν ότι θα μπορούσαν να επιβάλουν στην Ιρλανδία την αποδοχή της συνθήκης. Εχουμε νέα για αυτούς τους κυρίους, όμως: εμείς, οι πολίτες της Ευρώπης, πρέπει να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση και να αλλάξουμε τους κανόνες της διαπραγμάτευσης. Θα προσπαθήσουμε να συλλέξουμε χρηματοδότηση και από την ψυχή της Ευρώπης, την Ελλάδα, για τον νέο πανευρωπαϊκό οργανισμό που θα επιδιώξει αυτήν την ανατροπή».

Η ελίτ των Βρυξελλών

Ο ευρωβουλευτής Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών δήλωσαν ότι η Ιρλανδία πρέπει να φύγει ή να κάνει ένα διάλειμμα από την Ε.Ε. λόγω του δημοψηφίσματος.

«Η μόνη που πρέπει να φύγει από την Ε.Ε. είναι η μη εκλεγμένη ελίτ των Βρυξελλών. Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας πρέπει να κάνει ένα διάλειμμα από την πολιτική, γιατί απομακρύνεται πολύ από την αρχή τής δημοκρατικής λογοδοσίας».

Λέγεται όμως ότι η συνθήκη σηματοδοτεί ένα σημαντικό δημοκρατικό βήμα, δίνοντας π.χ. μεγαλύτερες εξουσίες στην Ευρωβουλή και δυνατότητες προσβολής ευρωπαϊκών νομοθεσιών από τα εθνικά κοινοβούλια.

«Είναι μια πολιτική αερολογία. Εάν σου παίρνει έστω και ένα λεπτό να εξηγήσεις τι είναι η δημοκρατία, δεν ζεις πλέον σε δημοκρατία. Δημοκρατία έχουμε όταν το άτομο που κατέχει την εξουσία και νομοθετεί, ζητεί την ψήφο σου». 

Τι πιστεύετε ότι θα λένε οι Ευρωπαίοι για το ιρλανδικό «όχι» σε λίγα χρόνια από σήμερα;

«Πιστεύω ότι οι ιστορικοί θα λένε πως η ιρλανδική άρνηση ήταν ένα σημείο καμπής, όπου η Ευρώπη δόθηκε πίσω στους 500 εκατομμύρια πολίτες της από την ολιγαρχία των Βρυξελλών. Και ότι, χάρη σε αυτό, άρχισε η ευρωπαϊκή αναγέννηση ως ηγέτις δύναμη». *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/07/2008