http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=05.07.2008,id=12004400

ΝΤΕΚΛΑΝ ΓΚΑΝΛΕΪ Ο ΙΡΛΑΝΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ «ΛΙΜΠΕΡΤΑΣ», Ο... «ΚΥΡΙΟΣ ΟΧΙ», ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΡΟΥΕΙ ΤΑ ΠΕΡΙ «ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ»

«Να φύγει από την Ε.Ε. η μη εκλεγμένη ελίτ των Βρυξελλών»

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΖΗΛΑΚΗ

Είναι ο μυστηριώδης «κύριος "όχι"», χαρακτηρισμό που απεκόμισε από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εφημερίδες, ως ο κύριος υπεύθυνος για την κινητοποίηση του μέσου Ιρλανδού στην καταψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας, εμφανιζόμενος πρόσφατα στην πολιτική σκηνή και εξελισσόμενος ταχύτατα ως η πιο «καθαρή» φωνή αντίθεσης στην ευρωσυνθήκη.

Ο Ντέκλαν Γκάνλεϊ ανακοινώνει το σχέδιό του για κάθοδο της οργάνωσής του «Λίμπερτας» στην Ελλάδα, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής εκστρατείας για τις ευρωεκλογές του 2009 (φωτ.: Ass. Press)

Επιτυχημένος επιχειρηματίας ων, με πλούτο που απέκτησε κυρίως μέσω δράσεων στην ανατολική Ευρώπη και συμβολαίων παροχής τηλεπικοινωνιακών συστημάτων με την αμερικανική εθνοφρουρά, προκάλεσε πλήθος -δικαιολογημένων και μη- ερωτημάτων και κατηγοριών. Ο Ντέκλαν Γκάνλεϊ, πρόεδρος της οργάνωσης «Λίμπερτας», μίλησε στην «Ε» τηλεφωνικά από το Δουβλίνο με χαρακτηριστικό πάθος, στεντόρεια φωνή και ευφυείς ελιγμούς, δικαιολογώντας την «πειστική» εντύπωση που απεκόμισαν οι Ιρλανδοί πολίτες από αυτόν. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, διαψεύδει τις φήμες για «αμερικανικό δάκτυλο», μιλώντας για μια «ισχυρή Ευρώπη», δηλώνει αντίθετος με «φαινόμενα μπερλουσκονισμού» και απαντάει σε Ευρωπαίους πολιτικούς που κατέκριναν το ιρλανδικό «όχι», λέγοντας ότι «πρέπει να κάνουν ένα διάλειμμα από την πολιτική ως μη εκλεγμένοι και σε αντίθεση με το πολίτευμα», πιστεύοντας ότι το πρόσφατο δημοψήφισμα αποτελεί την έναρξη μιας «ευρωπαϊκής αναγέννησης». Και, παράλληλα, ανακοινώνει το σχέδιό του για κάθοδο της οργάνωσής του στην Ελλάδα, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής εκστρατείας για τις ευρωεκλογές του 2009.

Κ. Γκάνλεϊ, υπάρχουν επίμονες φήμες για την επιθυμία των ΗΠΑ να υπονομεύσουν τη Συνθήκη της Λισαβόνας και πολλοί επικριτές σάς θεωρούν αμερικανικό δάκτυλο...

«Είναι βλακείες. Προήλθε από έναν ασήμαντο πολιτικό που είναι λίγο παράφρων και εφηύρε αυτήν την τρελή θεωρία συνωμοσίας. Και μια στρατευμένη στην υπερψήφιση της συνθήκης εφημερίδα τις δημοσίευσε. Βγήκαμε και διεξαγάγαμε μια φιλοευρωπαϊκή εκστρατεία που κατέδειξε το γιατί αυτή είναι μια κακή συνθήκη για την Ιρλανδία και την Ευρώπη, λόγω δημοκρατικού ελλείματος. Δεν είχαν επιχειρήματα για να αντιπαραθέσουν στις θέσεις μας. Οπότε τι να έκαναν; Επιτέθηκαν στον αρχηγό του αντίπαλου στρατοπέδου. Εμείς το αγνοήσαμε. Δεν απαντήσαμε και συνεχίσαμε να μεταδίδουμε το μήνυμά μας. Διότι ήθελαν να αποσπάσουντην προσοχή μας. Και τώρα, κάποιοι Ευρωπαίοι πολιτικοί συνεχίζουν την αναπαραγωγή των φημών, διότι γνωρίζουν ότι ερχόμαστε και ότι μπορούμε να αλλάξουμε δυναμικά τη φύση των ευρωεκλογών του 2009, καθιστώντας τις το δημοψήφισμα που αρνήθηκαν οι κυβερνήσεις στους πολίτες τους για τη συνθήκη. Και η «Λίμπερτας» μπορεί να προωθήσει αυτό το επιχείρημα πανευρωπαϊκά. Αυτήν την εβδομάδα, λανσάρουμε την πανευρωπαϊκή εκστρατεία χρηματοδότησης της καμπάνιας για τις ευρωεκλογές. Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη, αλλά σχεδιάζουμε να έλθουμε και στην Ελλάδα. Διότι, παρ' ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι ευρωπαϊστές, η μόνη επιλογή που έχουν είναι να δώσουν την εξουσία τους χωρίς να ερωτηθούν από τα κατεστημένα κόμματα που συμφωνούν με ό,τι πουν οι Βρυξέλλες ή να ψηφίσουν κάποιον αντιευρωπαϊστή. Οπότε, πού βλέπουν το μεγάλο κέντρο που ορίζει το τι θέλουν οι πολίτες οι οποίοι επιθυμούν μια Ε.Ε. ισχυρή και ευημερούσα, αλλά τη θέλουν επίσης και δημοκρατική; Πιστεύουμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ευρωπαίων το θέλει αυτό. Αλλά πρέπει να δώσουμε σε αυτούς τους πολίτες τη δυνατότητα να πουν "όχι" στο σύνταγμα -διότι περί αυτού πρόκειται- της Λισαβόνας».

Συνεργασία με εθνοφρουρά των ΗΠΑ

Λέγεται επίσης ότι, παρ' ότι αντιτίθεστε στην ανάμιξη της Ιρλανδίας με μια πιθανή δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού, μια εταιρεία σας συνεργάζεται με τον αμερικανικό στρατό.

«Πιστεύουμε ότι, εάν είσαι μέλος μια οικογένειας που απειλείται, δεν μπορείς να πεις ότι είσαι ουδέτερος. Εχεις χρέος. Οπότε, πιστεύω ότι η αρχή της ουδετερότητας είναι ανήθικη. Κάποιες ομάδες που επίσης αντετίθεντο στη συνθήκη, επιχειρηματολογούσαν υπέρ της ουδετερότητας. Αλλά, προσωπικά, κάθε φορά που ερωτήθηκα, απάντησα ότι δεν μας εκφράζει. Η εταιρεία για την οποίθα ρωτάτε, έχει συμβόλαιο με την αμερικανική εθνοφρουρά, παρέχοντας συστήματα επικοινωνίας. Ελαβα μετάλλιο από την πολιτεία της Λουιζιάνας των ΗΠΑ για την παροχή αυτών των συστημάτων μετά τον τυφώνα Κατρίνα, όπου και χρησιμοποιήθηκαν και έσωσαν ζωές. Τα παρέχουμε επίσης στην αστυνομία και στις υπηρεσίες εκτάκτων αναγκών σε 17 ακόμη πολιτείες. Δεν είπαν ψέματα λοιπόν για αυτό, αλλά διαστρέβλωσαν την πραγματικότητα».

Πολλά έχουν ειπωθεί επίσης για το αρνητικό φαινόμενο πολυεκατομμυριούχων να αναμιγνύονται άμεσα, όπως ο Μπερλουσκόνι, ή έμμεσα, όπως εσείς, με την πολιτική.

«Είτε είσαι εκατομμυριούχος είτε όχι, η ψήφος σου μετράει το ίδιο με έναν άστεγο. Ετσι θα πρέπει να είναι. Εάν αναμιγνυόμουν στην πολιτική, θα αποσυνδεόμουν από οποιοδήποτε επιχειρηματικό συμφέρον. Δεν είμαι καθόλου υπέρ του φαινομένου Μπερλουσκόνι. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν ειδικά συμφέροντα στην πολιτική αυτό είναι το πρόβλημα με τις Βρυξέλλες. Ως πολίτης, κατά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, θα πρέπει να συγκεντρώσεις ένα εκατομμύριο υπογραφές, για να διαβαστεί απλώς το αίτημά σου, την ώρα που εάν πλήρωνες τέσσερα εκατομμύρια ευρώ σε λομπίστες στις Βρυξέλλες, θα προωθούσες το ζήτημά σου αμέσως».

Βλέπετε να επαναλαμβάνεται ό,τι και με τη Συνθήκη της Νίκαιας, την οποία οι Ιρλανδοί υπερψήφισαν τη δεύτερη φορά που κλήθηκαν σε δημοψήφισμα; Ποιες είναι οι διαφορές και οι ομοιότητες μεταξύ των δύο καταστάσεων;

«Εάν υπάρξουν αλλαγές στη συνθήκη, σαφώς, αν και, από ό,τι είδα τις τελευταίες εβδομάδες, είναι απίθανο. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Νίκαιας ήταν πολύ χαμηλή, εν αντιθέσει με το σημερινό δημοψήφισμα. Είχαμε τη μεγαλύτερη συμμετοχή πολιτών σε αυτό το δημοψήφισμα στην ιστορία της Ιρλανδίας -κάτι σοκαριστικό για το αντίπαλο στρατόπεδο».

«Πιστεύω ότι οι ιστορικοί θα λένε ότι η ιρλανδική άρνηση ήταν ένα σημείο καμπής όπου η Ευρώπη δόθηκε πίσω στους 500 εκατομμύρια πολίτες της από την ολιγαρχία των Βρυξελλών...» (φωτ.: Ass. Press)

Ο Ζοσέ Μπαρόζο δήλωσε ότι είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση για τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Πιστεύετε ότι αυτό είναι μη αναστρέψιμο ή ότι πράγματι είναι η αρχή μιας διαπραγμάτευσης; 

«Δεν με ενδιαφέρει τι λέει, διότι δεν αντιπροσωπεύει κανέναν. Ο Μπαρόζο δεν έχει τη δυνατότητα του βέτο. Η Ιρλανδία την έχει. Και την εξάσκησε. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας. Είναι νεκρή. Και η αλαζονεία ειδικά αυτού του ανθρώπου -ο οποίος δεν έχει ψηφιστεί από κανέναν-, που λέει ότι η συνθήκη ζει, είναι συγκλονιστική. Ποιος είναι αυτός ο κύριος που μιλάει για τους Ευρωπαίους; Πρέπει να επανασχεδιαστεί το σύνταγμα της Ευρώπης. Να γραφτεί με απλό, κατανοητό τρόπο σε 25 σελίδες, ώστε όλοι να καταλάβουν τι λέει, και να δοθεί σε όλους η δυνατότητα να ψηφίσουν υπέρ ή κατά αυτού. Ο Μπαρόζο, βέβαια, διαπραγματεύεται ήδη. Οι Βρυξέλλες πίστευαν ότι θα μπορούσαν να επιβάλουν στην Ιρλανδία την αποδοχή της συνθήκης. Εχουμε νέα για αυτούς τους κυρίους, όμως: εμείς, οι πολίτες της Ευρώπης, πρέπει να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση και να αλλάξουμε τους κανόνες της διαπραγμάτευσης. Θα προσπαθήσουμε να συλλέξουμε χρηματοδότηση και από την ψυχή της Ευρώπης, την Ελλάδα, για τον νέο πανευρωπαϊκό οργανισμό που θα επιδιώξει αυτήν την ανατροπή».

Η ελίτ των Βρυξελλών

Ο ευρωβουλευτής Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών δήλωσαν ότι η Ιρλανδία πρέπει να φύγει ή να κάνει ένα διάλειμμα από την Ε.Ε. λόγω του δημοψηφίσματος.

«Η μόνη που πρέπει να φύγει από την Ε.Ε. είναι η μη εκλεγμένη ελίτ των Βρυξελλών. Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας πρέπει να κάνει ένα διάλειμμα από την πολιτική, γιατί απομακρύνεται πολύ από την αρχή τής δημοκρατικής λογοδοσίας».

Λέγεται όμως ότι η συνθήκη σηματοδοτεί ένα σημαντικό δημοκρατικό βήμα, δίνοντας π.χ. μεγαλύτερες εξουσίες στην Ευρωβουλή και δυνατότητες προσβολής ευρωπαϊκών νομοθεσιών από τα εθνικά κοινοβούλια.

«Είναι μια πολιτική αερολογία. Εάν σου παίρνει έστω και ένα λεπτό να εξηγήσεις τι είναι η δημοκρατία, δεν ζεις πλέον σε δημοκρατία. Δημοκρατία έχουμε όταν το άτομο που κατέχει την εξουσία και νομοθετεί, ζητεί την ψήφο σου». 

Τι πιστεύετε ότι θα λένε οι Ευρωπαίοι για το ιρλανδικό «όχι» σε λίγα χρόνια από σήμερα;

«Πιστεύω ότι οι ιστορικοί θα λένε πως η ιρλανδική άρνηση ήταν ένα σημείο καμπής, όπου η Ευρώπη δόθηκε πίσω στους 500 εκατομμύρια πολίτες της από την ολιγαρχία των Βρυξελλών. Και ότι, χάρη σε αυτό, άρχισε η ευρωπαϊκή αναγέννηση ως ηγέτις δύναμη». *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/07/2008

http://euobserver.com/9/27664

Big groups to retain power in EU parliament

PHILIPPA RUNNER

Today @ 09:14 CET

EUOBSERVER / BRUSSELS - The balance of power in the European Parliament would stay broadly the same if elections were held today, national polls indicate. The mainstream parties would lose some ground, while far left and far right parties would gain.

The centre-right EPP-ED group would fall from 284 seats to around 265. The centre-left PES faction would drop from 215 to about 195 and the liberal ALDE group would dip from 103 to around 95.

Opinion polls ahead of EU elections have in the past underplayed the appeal of radical and eurosceptic groups (Photo: wikipedia)

The results come from extrapolating 19 national opinion polls published in January and February, in the early convulsions of the financial crisis.

The smaller groups - the far-left GUE-NGL, the Greens, the right-wing UEN and the eurosceptic IND/DEM - are harder to call because they rely more on fringe party and independent members, many of which don't show up on national surveys.

Despite this, polls suggest GUE-NGL would become the fourth largest faction with about 40 seats, followed by the Greens and UEN on 35 each.

The mix would leave some 70 seats to be contested out of a total of 736. Far-right groups are poised to scoop at least 20. The new anti-Lisbon treaty Libertas party is also likely to do well and may put IND/DEM out of business. Libertas' French branch alone is set to take four seats.

Shifting allegiances may complicate the picture. The UK Conservative party has promised to leave the EPP-ED and may form a new group with the Czech centre-right ODS party.

Italian right-wing party Alleanza Nationale is leaving UEN for the EPP-ED-linked Il Popolo della Liberta party of Italian leader Silvio Berlusconi.

Putting all this together, the new parliament could see: EPP on around 235, PES with 200, ALDE on 90, GUE-NGL with 40, the new British Conservative-led group on 40, the Greens with 35 and UEN just above 25. There could also be a new far-right or a new eurosceptic group. The minimum for forming a group is 25 MEPs from at least seven countries.

"Opinion polls in previous European elections (particularly with four months to go) have tended to slightly over-estimate support for governing parties and large opposition parties, and to underestimate support for small extreme parties, particularly anti-European movements," London School of Economics expert Simon Hix said.

Hurricane warning

The elections will take place between 4 and 7 June. With banks wobbling, factories closing and people protesting on the streets, the economic crisis is likely to cause political hurricanes in Europe in the run-up to the vote. Last week, the Latvian government fell.

The national opinion polls are a crude way of forecasting EU elections. The EU vote is largely based on list systems, where parties put out nationwide or near-nationwide lists of MEPs for voters to choose from, instead of choosing between individuals in local constituencies. Most lists are not yet out.

EU elections also tend to favour radical parties because of low turnout and the perception that the European Parliament has little impact on daily life. A European Commission survey in January showed that just 34 percent of people intend to vote.

Radical parties do well on low turnout because their highly-motivated supporters go to the urn in proportionally greater numbers than mainstream voters. The air of levity makes people happier to make protest votes, while supporting a safe pair of hands in national politics.

Zooming in

Zooming in on some of the changes since 2004, EPP-ED parties have surged in the UK, Italy and Poland but have suffered in Germany, the Czech Republic, Greece and Hungary. A February corruption scandal in Spain's centre-right Partido Popular could also hurt.

PES parties have gained ground in Sweden, the Czech Republic and Slovakia. But French socialists look to be down by 13 seats. The Italian centre-left Partito Democratico, which sends MEPs to both PES and ALDE, is in disarray after its leader, Walter Veltroni, resigned last week.

Liberals are on the up in Germany and France. But the fate of the Polish liberal delegation - six MEPs from tiny parties - remains unclear until the Polish lists come out.

The far-left has inched forward in Germany, France, Greece and Portugal, while holding its ground in the rest of Europe, except in the Czech Republic.

Meanwhile, far right supporters are one the rise. The Dutch anti-Islamist PVV group is set to field five MEPs. France's Front National another five and Austria's nationalist FPO and BZO are together likely to send five more.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=16.07.2008,id=62568976

Πόσα γνωρίζουν οι νέοι για την ΕΕ;

Μέσα στο γενικότερο πανικό για τις καταστροφικές συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, κάθε ευρωπαϊκό κράτος αφήνει αυτή τη στιγμή στην άκρη ζητήματα εξίσου υψηλής σημασίας, όπως είναι οι Ευρω-εκλογές του Ιουνίου 2009. Για αυτούς που παρακολουθούν τα ΜΜΕ, το Εωρωπαϊκό κλίμα έχει κλονιστεί λόγω της λεγόμενης Συνθήκης της Λισαβόνας. Το Ιρλανδικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 12ης Ιουνίου 2008 αποτέλεσε κομβικό σημείο για το μέλλον της ΕΕ. Ενοποίηση ή απομόνωση; Ένα πράγμα είναι σαφές: Οι Ιρλανδοί έδειξαν ανοικτά τους ενδοιασμούς τους για το Σύνταγμα της Ευρώπης. Η υπόλοιπη Ευρώπη, που αρχικά έμεινε άφωνη, τώρα καλείται να ενημερωθεί λίγο καλύτερα για τα Ευρωπαϊκά γεγονότα.

Στην Ελλάδα ακόμα τα πράγματα είναι θολά. Οι Έλληνες Πολιτικοί μόλις άρχισαν δειλά δειλά να εκστρατεύουν- οι πολίτες όμως δεν είναι ενημερωμένοι. Υπάρχουν μόνο ταμπέλες: Ναι στη Συνθήκη, γιατί έτσι κάνουν όλοι, οπότε είναι καλό και για την Ελλάδα. Όχι σημαίνει αυτόματα Ευρωσκεπτικισμό, που προφανώς δεν συμφέρει την Ελλάδα. Βασικά, δεν συμφέρει κανέναν να είναι Ευρωσκεπτικιστής, διότι ομολογουμένα το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα έχει αποδειχθεί ο πιο σταθερός οικονομικός και κοινωνικο-πολιτικός δεσμός στη μεταπολεμική περίοδο. 

Τότε γιατί οι Ιρλανδοί λένε ΟΧΙ; Αυτό σίγουρα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Εμείς στην Ελλάδα, ξέρουμε τι λέει ακριβώς η Συνθήκη ή απλά υποθέτουμε ότι αν επικυρωθεί θα είναι καλό για μας;

Αμφιβάλλω αν εμείς οι νέοι αφιερώνουμε χρόνο στο να ενημερωθούμε για το μέλλον της ΕΕ, που κατ΄επέκταση εξασφαλίζει το δικό μας μέλλον, περισσότερο από όσο αφιερώνει ο μέσος Έλληνας στο facebook και στους καφέδες. Τα τελευταία χρόνια το ποσοστό συμμετοχής στις Ευρω-εκλογές έχει μειωθεί σημαντικά, ενώ πολλοί δεν έχουμε ιδέα για το ποιοί είναι αυτοί που μας αντιπροσωπεύουν. Πόσοι από μας ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι στις επόμενες εκλογές οι Έλληνες Ευρωβουλευτές θα είναι 22 αντί για 24;

Το νόημα είναι να μην βάζουμε ταμπέλες, αλλά να γνωρίζουμε κάποια πράγματα και να έχουμε δική μας κρίση. Σε τελική ανάλυση, να αποφασίζουμε μόνοι μας και να μην κάνουμε ότι μας λένε οι άλλοι πως είναι καλό για μας. 

Οι Ευρω-εκλογές του Ιουνίου έχουν ιδιαίτερο βάρος γιατί συμβολίζουν το πως βλέπουν οι Ευρωπαίοι το μέλλον τους μέσα και έξω από την Ευρώπη. Πάνω από όλα, δίνεται μεγάλο βάρος σε έννοιες όπως δημοκρατία, διαφάνεια και επικουρικότητα, τις οποίες θεωρούμε δεδομένες σε μια πραγματικά Ευρωπαϊκή "οικογένεια", αλλά ίσως στην πορεία να ξεθωριάζουν διότι εμείς οι πολίτες ξεχνάμε να τις τεστάρουμε με κάθε ευκαιρία.

Αυτό που λείπει είναι η ευαισθητοποίηση της νεολαίας απέναντι στα Ευρωπαϊκά θέματα. Δεν γίνεται να λεγόμαστε Ευρωπαίοι επειδή ταξιδεύουμε χωρίς βίζα- οφείλουμε να γνωρίσουμε ουσιαστικά πράγματα και να συμμετέσουμε στις δημοκρατικές διαδικασίες. Γι΄αυτό, εξάλλου, λέγονται δημοκρατικές. Πρώτο βήμα, λοιπόν είναι οι εκλογές. Ψηφίστε!! 

Ευρω-εκλογές 2009: Η Ελλάδα Παιζει;

Μια συνηθισμένη μέρα στηις Βρυξέλλες, περιπλανιέμαι διαδυκτιακά στα ελληνικά και διεθνή media. Έχω βρει πολλά blogs από νέους ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να μάθουν για το τι γίνεται σήμερα στην Ευρώπη και κατηγορούν τα μέσα ενημέρωσης ότι δεν παρέχουν επαρκείς πληροφορίες για τα Ευρωπαϊκά θέματα και τις εκλογές του Ιουνίου. Στη Ελλάδα αυτή τη στιγμή ο κόσμος είναι τόσο απασχολημένος με την οικονομική του ανασφάλεια, που λίγο τους απασχολούν οι εκλογές. Γενικά αυτή η στάση όμως επικρατεί εδώ και καιρό. Δεν ξέρουμε τους υρωβουλευτές μας, ούτε αν υπάρχουν άλλα κόμματα που αντιπροσωπεύουν τις απόψεις μας αυτή τη στιγμή.

Λοιπόν, η ΕΕ βρίσκεται στο πιο αημαντικό σταυροδρμόμι της επιτυχούς πορείας της. 27 μέλη, σταθερή οικονομική δομή, βασικός παίχτης στο διεθνές σύστημα. Παράλληλα με τους πολιτικούς όρους όμως, η ΕΕ και οι αντιπρόσωποί της στα κράτη-μέλη έχουν κατηγορηθεί για διαφθορά, κάτάχρηση χρημάτων και φοροδιαφυγή. Φυσικά αυτό δεν μας φαίνεται και πολύ σοκαριστικό, αφού θεωρώ ότι δεν είμαι η μόνη που πιστεύει ότι κανένας πολιτικός δεν είναι 100% διαφανής.

Το θέμα είναι όμως να μην καθόμαστε ,με σταυρωμένα χέρια. 'Εχω ξαναγράψει πως το δικαίωμα ψήφου είναι πολύ μεγάλη δύναμη για τους πολίτες. Με την ψήφο μας μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε, όχι με την αποχή μας. Γι΄αυτό δίνω πολλά χρυσά αστέρια σ΄αυτή την παράταξη, τη Libertas, η οποία πάει κόντρα στο ρεύμα και προσπαθεί με τον τρόπο της να αφυπνίσει το κοινό και ν ατο φέρει πιο κοντά στην Ευρώπη. 

Στην Ελλάδα δεν νομίζω να ξέρουν πολλοί για τη Libertas, ή αν τη γνωρίζουν δεν θα τη συμπαθούν και πολύ. Αλλά αξίζει λίγο της προσοχής μας, γιατί πρόκειται για έναν μικροσκοπικό "παίχτη", ο οποίος όμως θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά.